zondag 30 juli

Ola,

Vanochtend vroeg uit de veren, jawel om kwart over zes!!!!!!

Om half acht worden wij door de taxi opgepikt. Dus daarvoor nog een laatste ontbijt op het dakterras van onze casa! Het is geen ontbijt geworden op het dakterras aangezien het vannacht geregend heeft.

Het is nu 7.10 uur, en wat denken jullie?????

Tijdens het ontbijt weer heftig gegil van het varken. Hij werd hier bij de buren geslacht, hij was toch vet genoeg om verkocht te worden op de markt. Vreselijk! Dat landleven is wat dit betreft niets van ons. Wij zijn er alledrie wat ontdaan over. Je weet dat het er bij hoort, maar gister dartelde hij nog rond...........Wel nog even met de eigenaar van de casa erover gesproken. Hij gaf in gebrekkig Engels aan, dat wij het slachten niet zien, maar dat de varkens ergens anders wel geslacht worden. Het enige verschil met Cuba, zo vertelde hij , was dat zij het gewoon in de tuin doen! Ja zo kan je het ook zien........

Rond half acht kwam de taxi chauffeur ons oppikken. Dat moet gezegd worden, tot nu toe lijkt een ieder hier op tijd te komen, terwijl wij vooraf gewaarschuwd zijn, dat dit weleens anders zou kunnen zijn. 

Op naar Soroa, op naar ons zippline avontuur! Voordat wij in Nederland vertrokken, heb ik bij de reisorganisatie mijn twijfels geuit over de logica van het verblijf in een bepaalde accommodatie versus excursie. Alles was goed, zo verzekerden zij ons. Maar goed let op......

De taxichauffeur zette ons met al onze bagage om 9.30 uur uit de auto, op een plek in een natuurreservaat waar geen lockers of iets dergelijks te bekennen waren. Hij sprak geen woord Engels, en gaf aan dat hij er ook niets aan kon doen. Volgens onze vouchers zouden wij pas om 16.00 uur weer opgepikt worden. Goed en nu? Gevraagd of onze grote bagage ergens in een kantoor gezet kon worden. Dit kon, maar op de vraag of het safe was, konden zij niet antwoorden. Er voor gekozen om de reispapieren, geld en de telefoons, in 1. van onze rugzakken te houden, en de visspullen mee te nemen om ons de hele dag te gaan vermaken in het park. Ook besloten wij dat Han de canopytour niet mee zou doen, zodat hij bij de spullen kon blijven. Hij vond het zelf niet erg, aangezien hij door een verstapping van het paard, last van zijn rug had. Maar leuk is anders. Lopend in een gebied wat onbekend voor ons, moesten wij min of meer zelf uitzoeken waar wij moesten zijn voor instructie en dergelijke. De zipplinetour van Jeffrey en mij duurde alles bij elkaar een uur. Het was enorm leuk, om aan een staalkabel over boomtoppen en meren te zoeven. Het was een waar avontuur!  Onderweg kwamen wij Han tegen! 

Nadat wij onze veligheidstuig etc. hadden ingeleverd zijn wij per taxi weer naar het meer gereden waar wij vanochtend afgezet zijn. Hier een lekkere tosti gegeten. De ham hebben wij bewaard, die konden wij misschien wel gebruiken als aas, om later mee te gaan vissen. 

Aan en op het meer verbleven veel locals, hele families! Een enkeling had ook een hengel mee. Zij vingen niets, maar keken vol ongeloof naar Han en Jeffrey. Zij vingen de 1 na de ander. Lachu.......

Wel allemaal klein spul. 

Andere families speelden met elkaar domino, een spel wat ze hier generaties lang hier spelen! 

Rond 16.00 uur kwam een taxi ons oppikken, wederom door een chauffeur die geen woord Engels sprak. Hij gaf aan dat hij ons ook " manjana" op zou halen om naar Trinidad te gaan. Ik spreek geen Spaans, maar weet wel dat manjana morgen is. Volgens onze gegevens zouden wij pas overmorgen gaan. Om een lang verhaal kort te maken, het lijkt nu geregeld te zijn. Zelfs iemand van de agency belde ons op. Waar het fout gegaan is weten wij niet, dat zoeken ze maar in Nederland met elkaar uit. Nu in onze nieuwe casa aangekomen. Mooi weer, maar in de omgeving nauwelijks iets te doen. Morgen brengt de zoon van de eigenaar ons naar een stukje vermaak in de buurt. Ook goed! 

Voor vanavond eten wij hier in de casa, wij zijn benieuwd of het net zo lekker is als in onze vorige accommodatie. Han gaat aan de kreeft, Jeffrey aan de konijn en ik aan de kip.