Zestiende reisverslag,op de trappers door de sawa’s

Hallo allemaal,

Wat een avonturen hebben wij vandaag weer meegemaakt. Het begon vanochtend om half negen. Wij werden precies op tijd opgehaald voor een raftingexcursie, wat wij zelf hebben laten boeken in Amed. Alles zou geregeld zijn. Enfin wij lieten de voucher met onze naam erop,zoals altijd zien aan de chauffeur. Jeffrey gaf nog aan, raften Alam, jawel zei de chauffeur stap in, ik breng jullie er naar toe. Onderweg hadden wij al wat aanwijzingen dat er weleens iets niet goed zou kunnen gaan. Zo vertelde hij dat het veertig minuten rijden was, terwijl ons eerder was gezegd dat het ruim een uur was. Maar goed, misschien zou hij wat sneller rijden. Enfin op de plek van aankomst, wist niemand dat wij zouden komen. Ons hotel stond niet op de lijst, laat staan onze namen. De chauffeur vroeg bij het afzetten nog snel even hoe wij heette, en reed weg. Ons achterlatend, maar al snel hadden de mensen bij het raften door wat er aan de hand was……..zij belden de chauffeur onmiddellijk op om terug te keren en ons op te pikken. Hij had de verkeerde mensen weggebracht. Die stonden nog erg boos bij het hotel te wachten, terwijl wij ergens anders moesten gaan raften. En de chauffeur maar vragen of wij boos waren……….
Ruim 2 uur later dan de Pick up time van de andere mensen kwamen wij weer terug in ons hotel.
Nog steeds nog niet geraft, zullen wij maar zeggen. Door de receptioniste en door mij veel heen en weer gebel, zijn wij rond 12.00 uur alsnog opgepikt voor een middag rafttocht. Nu nog 1 1/2 uur rijden. Mooie tocht dat wel. Eenmaal daar aangekomen snel omkleden, zwemvest aan en helm op. Een korte wandeling samen met een peddel erbij, dwars door de rijstvelden. Han stapte ook letterlijk in het rijstveld. Eenmaal beneden aangekomen zijn wij na een korte uitleg, in de boot gestapt. Wij met een begeleider met z’n drieën en een andere boot met een begeleider met een pas getrouwd stel uit Saoudi Arabië. De vrouw ging met een boerka onder haar helm en zwemvest in de boot. Apart om te zien.

Al direct was de adrenaline flink verhoogd. Jemig wat een stroming en stenen. Enorm veel botsen tegen de rotsen, op de hele groten keien tegen de wand, de boomstronken etc. Wij kwamen ook regelmatig op de rots vast te liggen. De ene keer recht, de andere keer weer naar een 1 kant hellend. Op een gegeven moment werden wij in de boot geprepareerd om een een val van 5 meter te maken. De boot klapte helemaal dubbel. Tjonge wat een belevenis. Wij zullen best wat blauwe plekken her der opgelopen hebben. Op een gegeven, was het dat Han riep dat ik uit moest kijken. Het scheelde maar weinig of ik was door een boomstam geramd, en hard ook. Normaal gaf de begeleider een schreeuw/ sein, wanneer er gevaar dreigde, maar hij had deze niet gezien, in de snelheid. Hij vond dit heel vervelend, en vroeg of ik helemaal ok was. Gelukkig was het goed gegaan. Aan het eind van deze 2 1/2 uur durende kermisattractie, zullen wij maar zeggen, was er een heerlijke lunch, die wij door alle toestanden van de ochtend pas om half vijf in de middag aten, hihihi. Gelijk maar avondeten, zullen wij maar zeggen.
Geen foto’s bij dit verslag, aangezien wij de i pad niet mee hadden, vanwege de kans op omslaan. Er zijn wel foto’s genomen met de onderwater camera.
Morgen ons laatste hotel, voor dat wij terug vliegen naar Amsterdam.
Balikids, noemt deze stop ” baai, baai Bali”, een verwijzing naar de baai bij Nusa Dua.