Vijftiende reisverslag, op de trappers door de sawa’s

Goedemorgen allemaal,

Ik ga dit verslag in stapjes maken. Er zal waarschijnlijk zoveel te schrijven zijn. Gisterenavond in etappes gegeten. Bij Ibu Oka kon je alleen babi guling eten, dus met de kinderen ergens anders eten. Maar goed, er is babi guling in dit wereld bekende gegeten.

[image]

Gisteren vertelde ik al dat wij in een enorme grote kamer, zonder sfeer, en geheel aan de andere kant dan waar inmiddels Jeffrey zijn bekenden verbleven. Wij hebben toch gevraagd of zij niet toch de kamer hebben, die wij uiteindelijk geboekt hebben bij Balikids. Voor 2 nachten konden wij toch omtrekken naar een gardenroom. Maar voor de laatste nacht moeten wij toch weer verhuizen naar die enorme grote kamer. In deze gardenroom voel ik mij meer op mijn gemak. Het is veel knusser. Maar goed, waar hebben wij het over zal een ieder zeggen die dit leest. Dat is ook zo.
Vandaag dan eindelijk de excursie waar wij zo lang naar uitgekeken hebben. Op een mountainbike door de rijstvelden, en een bezoek aan een basisschool. Aansluitend een Balinese lunch, gemaakt door de vrouw van de eigenaar van bike tours, zo begrepen wij. Wij zijn reuze benieuwd. Pennen, opschrijfboekjes, ballonnen en snoepjes vanuit Holland in de rugtas mee!
Zoals elke dag werden wij ook vandaag weer op tijd opgepikt. In totaal met negen Nederlanders met een busje gereden naar het beginpunt. Gelukkig met de auto veel bergopwaarts gereden. Na het fietsen en helmen passen, stapten wij vol goede moed op de mountainbike. Jeuïg wij als Nederlanders op de fiets deelnemen aan het verkeer op Bali, wat een combinatie. Het eerste stuk, was zeg maar de hoofdweg. Veel kuilen in de weg, die je door de snelheid pas laat in de gaten had. Wij gingen hard vanwege het feit dat wij voornamelijk aan het dalen waren! De eerste stop was bij een immense spinnenboom. Er zaten enorm veel spinnen in, van klein naar groot! De gids ging op zoek naar een redelijk grote. Voor de ander was deze heel groot, maar in vergelijk met die ander in de bergen, was dit een kleintje. Jeffrey en ik hebben deze spin ook even over onze hand en arm laten lopen! Wel ja, wij zijn nu nergens meer in te foppen.
Daarna verder gereden heuvel af. Volgende stop was midden in de rijstvelden. Iedereen was druk in de weer. Veel uitleg gekregen over het proces! De mensen die daar in de velden werkten kregen daarvoor 2 kilo rijst per dag betaald. Omgerekend komt dat op 20.000 roepia’s , ongeveer 1,50 Euro! En het is heel zwaar werken. Vrouwen moeten vijftig kilo rijst op hun hoofd verplaatsen. Wij hebben het met de hand gewogen!
[image]

[image]

Enfin wij vervolgden onze weg, wederom down Hill. Op naar de school. Ook daar kregen wij eerst uitleg, om daarna een klas in te gaan. De kinderen waren enorm enthousiast, maar ook wat onwennig. Volgens ons werd er niet steeds dezelfde school bezocht, en zeker niet dezelfde klas. Jeffrey was een bezienswaardigheid met zijn blonde haar. Ik zelf heb in de schoolbanken nog een Nederlands liedje voor hen gezongen.
[image]

Vanuit Nederland de pennen, ballonnen etc. meenomen moesten wij eerst aan de leraar geven, alvorens hij ze uitdeelde waar wij bij waren. Wanneer wij het zouden doen, vertelde de gids bang te zijn, dat dan alle kinderen van de school ons zouden komen bestormen. De kinderen kwamen allemaal ons persoonlijk een hand geven.
Kees ook jouw pennen werden met gejoel en handen ontvangen. Erg leuk om te zien, maar ook schrijnend. Wat een dankbaarheid!!!!!!
De weg werd na dit spektakel vervolgd, door allerlei kleine dorpjes. Alle kinderen kwamen naar buiten om ons hallo te zeggen, en wanneer het mogelijk was high five te geven! Wij hadden echter ook veel onze aandacht nodig op de weg!
Na ongeveer 3 uur op pad gewest te zijn op de mountainbike, werden onze fietsen ingeladen en werden wij met de bus naar de eigenaar van Bali Baik gebracht, waar de vrouw des huizes een Balinees buffet gemaakt had! Heerlijk!

Na deze voortreffelijke lunch, in de bus gestapt, om naar het hotel gebracht te worden.

Jeffrey is even gaan zwemmen, Han was al snel vertrokken in dromenland, toen hij even op zijn bed ging liggen. Hierop heb ik besloten om de was, verderop in de straat op te gaan halen. Voor een appel en een ei, is daar een was gedraaid en gestreken.
[image]

Vanavond met de taxi Ubud city in, naar het restaurant van Jacqueline en Ferry. Wij hebben ons al goed voorbereid, denken wij waar het moet zitten. Wij zijn benieuwd.
Jacqueline, wij hebben café Wayan gevonden. Het bestaat nog zeker, zag er goed uit, echter wij hadden vanmiddag zo uitgebreid gegeten, dat wij besloten om geen maaltijd te gebruiken. Met de ander camera foto’s genomen. Ik stuur ze thuis naar je toe. Het was een leuke expeditie.
Vanavond kwamen wij thuis, en wat denken jullie……..een kikker aan de binnenkant tegen het raam geplakt, ter hoogten van 1 meter 70. De mannen hebben hem gevangen, en de vrijheid gegeven.
Nu lekker op bed, om te gaan slapen, morgen gaan wij raften. Vanmiddag zeiden wij tegen elkaar, dat wij uitkijken naar de 4 dagen rust aan de kust!