Op naar Anaula.
26 juli 2016 - Suriname River, Suriname
Goedemorgen allemaal, nadat wij ons zelf weer zon- en muskietenproof gemaakt hebben, zijn wij rustig aan deze reisagenten begonnen. Koffers ingepakt, die wij hier in het hotel achter laten. Daarnaast de rugzakjes gepakt, om de jungle in te gaan. Verrekijker in ieder geval mee. Stel je voor dat je iets in de verte spot. Nu wachten in de lobby op de taxi, die ons in ruim 3 uur tijd ons naar de boot oversteek brengt, en dan zijn wij min of meer van de buitenwereld afgesneden, zo begrepen wij van onze reisagenten Cathrin! Ik kijk wel wanneer ik met mijn verhaal verhaal verder ga.
Het is nu dinsdagochtend 26 juli. Onze eerste nacht in de jungle zit er op. Gister een flinke reisagenten gehad. Uiteindelijke met een busje onze reis gestart. Met 15 personen starten wij onze reis. Eerst door decstad van Paramaribo. Na een redelijke hobbelige weg kwamen wij bij groot terrein waarop de voormalige bauxiet fabriek staat. Deze was niet meer in gebruik, zo vertelde de gids. Dit terrein leek overigens het einde van de echte bewoonde wereld te zijn. Er was ook politiecontrole , echter wij konden direct door rijden. Wat er nu voor ons lag was een enorme lange weg, waar je soms minutenlang achter elkaar niets zag. Geen huis, geen benzinepomp station, geen mens..........niets. Alleen maar natuur. Dit zou alleen nog maar meer en mooier worden, gedurende de reis.heel soms kwam je langs een dorpje. Een paar simpel in elkaar getimmerde huisjes met een golfplaten dakje. In Nederland zet je misschien je fiets hierin, maar zeker geen gezin.
Op een gegeven moment kwamen wij op een splitsing, waar wij rechtsaf moesten, en jawel..... Jeffrey spot een toekan met een witte snavel.
Wij vervolgden onze weg, en kwamen langs goudmijnen! Hier wordt nog echt goud gedolven. De lunch gebruikten wij op een locatie onderweg. Broodjes waren er meegenomen, en een paarflessen spriet en cola, maakte het geheel samen met een banaan uit de koelbox af. De locatie kan ik het beste omschrijven als jeugdkampioen terrein. Er waren 2 open keukens, met kleine huisjes erom heen. Een hele oude benzinepomp, die het nog echt deed diende als voorportaal. Nadat iedereen iets gegeten had, reden wij verder, nog dieper het groen in. Mensenliefde wat een kleuren groen! Op een gegeven moment hield de weg op te bestaan! Je kon niet meer verder. Nu moesten wij onze weg vervolgen in zogenaamde korjalen! Na een uur varen over de surinamerivier in ons resort aangekomen. Kleine houtennhuisjes, zogenaamde cabanen, of misschien schrijf je het wel met een k.
3 bedden met een klamboe, douche met koud water en gelukkig wel een toilet! In een gebied wel zo verschrikkelijk mooi. Ik zal er een paar foto's bij voegen.
Direct bij aankomst was duidelijk dat de mannen hier wel kunnen vissen, wat zij dan ook snel gingen doen, na aankomst. Er wordt hier met kippenvel gevist! Jeffrey had snel een wat kleinere variant gevangen. Ik hoef jullie niet te zeggen hoe blij hij was. Even later kwam de eigenaar ook vissen. Deze was zo in zijn sas dat hij nu een jonge jongen uit Hilland had, om mee te vissen, dat hij niet meer weg te slaan was bij, Han, Jeffrey en John. Hij heet ook Jeffrey. De piranha's werden eerste gelokt met allerlei afval uit de keuken, tot vieze servetten aan toe. Brrrrr. Het had echter wel effect. Samen vingen zij al ras een echte piranha. Wat een tanden heeft dat beest. Enthousiasme alom! Uiteindelijk bleef het gister bij die ene.
Voor het avondeten zijn wij nog even gezamenlijk inheit donker op zoek gegaan naar kaaimannen. Ook nu was de natuur ons goed gezind. Wij hebben er een aantal gezien. 1 hele grote. Overigens was dit wel een onderneming, zo in het pikkedonker op de rivier varen, waarvan je van overdag weet dat er allerlei stroomversnellingen. Maar hie die boemannen die zij niet voor 1 gat te vangen. Zo pakte er 1 een kaaiman op, waar Jeffrey dan ook direct mee op de foto ging. Hij heeft van de bootsman geleerd hoe hij de kaaiman moest vasthouden. Het kwam niet dieronvriendelijk over. Na deze toch, lekker gegeten. De mannen daarna nog even gevist, maar doken al snel moe maar voldoen achter de klamboe. Vast dromend over de grote vissen die misschien vandaag wel worden gevangen. Bij ons is het nu 7.27 uur. Ik ga mij aankleden voor het avontuur van van vandaag!
Het is nu dinsdagochtend 26 juli. Onze eerste nacht in de jungle zit er op. Gister een flinke reisagenten gehad. Uiteindelijke met een busje onze reis gestart. Met 15 personen starten wij onze reis. Eerst door decstad van Paramaribo. Na een redelijke hobbelige weg kwamen wij bij groot terrein waarop de voormalige bauxiet fabriek staat. Deze was niet meer in gebruik, zo vertelde de gids. Dit terrein leek overigens het einde van de echte bewoonde wereld te zijn. Er was ook politiecontrole , echter wij konden direct door rijden. Wat er nu voor ons lag was een enorme lange weg, waar je soms minutenlang achter elkaar niets zag. Geen huis, geen benzinepomp station, geen mens..........niets. Alleen maar natuur. Dit zou alleen nog maar meer en mooier worden, gedurende de reis.heel soms kwam je langs een dorpje. Een paar simpel in elkaar getimmerde huisjes met een golfplaten dakje. In Nederland zet je misschien je fiets hierin, maar zeker geen gezin.
Op een gegeven moment kwamen wij op een splitsing, waar wij rechtsaf moesten, en jawel..... Jeffrey spot een toekan met een witte snavel.
Wij vervolgden onze weg, en kwamen langs goudmijnen! Hier wordt nog echt goud gedolven. De lunch gebruikten wij op een locatie onderweg. Broodjes waren er meegenomen, en een paarflessen spriet en cola, maakte het geheel samen met een banaan uit de koelbox af. De locatie kan ik het beste omschrijven als jeugdkampioen terrein. Er waren 2 open keukens, met kleine huisjes erom heen. Een hele oude benzinepomp, die het nog echt deed diende als voorportaal. Nadat iedereen iets gegeten had, reden wij verder, nog dieper het groen in. Mensenliefde wat een kleuren groen! Op een gegeven moment hield de weg op te bestaan! Je kon niet meer verder. Nu moesten wij onze weg vervolgen in zogenaamde korjalen! Na een uur varen over de surinamerivier in ons resort aangekomen. Kleine houtennhuisjes, zogenaamde cabanen, of misschien schrijf je het wel met een k.
3 bedden met een klamboe, douche met koud water en gelukkig wel een toilet! In een gebied wel zo verschrikkelijk mooi. Ik zal er een paar foto's bij voegen.
Direct bij aankomst was duidelijk dat de mannen hier wel kunnen vissen, wat zij dan ook snel gingen doen, na aankomst. Er wordt hier met kippenvel gevist! Jeffrey had snel een wat kleinere variant gevangen. Ik hoef jullie niet te zeggen hoe blij hij was. Even later kwam de eigenaar ook vissen. Deze was zo in zijn sas dat hij nu een jonge jongen uit Hilland had, om mee te vissen, dat hij niet meer weg te slaan was bij, Han, Jeffrey en John. Hij heet ook Jeffrey. De piranha's werden eerste gelokt met allerlei afval uit de keuken, tot vieze servetten aan toe. Brrrrr. Het had echter wel effect. Samen vingen zij al ras een echte piranha. Wat een tanden heeft dat beest. Enthousiasme alom! Uiteindelijk bleef het gister bij die ene.
Voor het avondeten zijn wij nog even gezamenlijk inheit donker op zoek gegaan naar kaaimannen. Ook nu was de natuur ons goed gezind. Wij hebben er een aantal gezien. 1 hele grote. Overigens was dit wel een onderneming, zo in het pikkedonker op de rivier varen, waarvan je van overdag weet dat er allerlei stroomversnellingen. Maar hie die boemannen die zij niet voor 1 gat te vangen. Zo pakte er 1 een kaaiman op, waar Jeffrey dan ook direct mee op de foto ging. Hij heeft van de bootsman geleerd hoe hij de kaaiman moest vasthouden. Het kwam niet dieronvriendelijk over. Na deze toch, lekker gegeten. De mannen daarna nog even gevist, maar doken al snel moe maar voldoen achter de klamboe. Vast dromend over de grote vissen die misschien vandaag wel worden gevangen. Bij ons is het nu 7.27 uur. Ik ga mij aankleden voor het avontuur van van vandaag!
Groetjes,
Johan, Marjon en Jelle.