Achtste verslag

Beste allen,  Ik zie dat mijn achtste verslag niet geplaatst is. Probeer ik nog eens te schrijven. Komt in de loop van de week waarschijnlijk. Nu zo een slechte WiFi.Goed, het achtste verslag is een verslag over de reisdag die wij tussendoor hadden. De dag van mijn eerste binnenlandse vlucht en wel met Air Asia! Jawel die maatschappij die met de kerst is.....Vul zelf maar in.Op Chiang Mai Air port aangekomen was het net alsof wij op Dubai waren geland. Mijn hemel wat een nationaliteiten........ Tijdens zo een reis merk je dat je als dorpeling toch weinig buitenlanders tegenkomt. Echter iedereen lijkt wel zeker een paar woorden Engels te spreken. Inchecken duurde wat lang, omdat er een aantal Iraniërs amok maakte. Maar goed de douane doorkomen, was een appeltje eitje. Nog even langs de Mac gegaan, en daarna wachten om te boarden. Het moet gezegd worden....... Het ging met mij goed. Even een terugslag met instappen. Even voelde ik mij wat bangig, maar ik as ontspannen bij het opstijgen. Het was een prachtig toestel, hij leek wel nieuw!! Service was ook goed. Ruim een uur duurde het voordat wij op Bangkokairport konden landen. Ook de koffers kwamen snel. Nu moesten wij zelf de transfer regelen naar een door de reisagent aangegeven station. Wij een foto gemaakt met de naam van het station. Leek ons wel handig bij het vragen om een taxi. Al snel vonden wij een taxichauffeur. Een prijs afgesproken, en het adres laten zien. Hij gaf aan dat het ok was. Bagage ingeladen, en al snel gingen wij op pad. Het duurde maar heel even voor dat wij in het enorme drukke verkeer van Bangkok belandt waren. De chauffeur vroeg om een nummer van een hotel. Nogmaals aangegeven dat wij naar het station moesten die op de telefoon stond. Hij wilde dit nogmaals zien, en de telefoon vast houden. Echter de man in kwestie had een enorme dwingende stem gekregen, en vertelde het ook niet meer eens te zijn over de prijs.ook wilde hij, onder het rijden onze tickets zien. Alles niet gegeven, en ook nogmaals benadrukt dat wij de prijs gingen geven die wij afgesproken hadden. De sfeer in de taxi werd wat grimmig.het leek alsof de chauffeur ons nu wat ging pesten. Optrekken en dan weer remmen etc. Jeffrey werd er misselijk van, en gaf aan het spannend te vinden. Han en ik hadden beiden zoiets, dat wij benieuwd waren waar hij ons uiteindelijk af zou zetten. Temeer ook dat hij op een aantal plaatsen iets leek te zeggen of te vragen, alsof hij niet wist waar hij moest zijn. Uiteindelijk ,man een rit van anderhalf uur zijn wij bij een spoor afgezet. Han eerst met het ticket op zak vragen, of wij goed zaten. Hij kreeg een bevestiging, en dus betaalden wij de afgesproken prijs.  
Eenmaal op het station, was het vreemd dat wij geen Nederlanders hoorden of zagen. Dus nogmaals gevraagd of wij op het station Hua Lompong waren. Echt niet!!!! Een eerste schok. Echter om naar dit station nog te komen was het erg lang rijden, en misschien wel zo lang dat je de trein kon missen. Maar toen vroegen zij nogmaals onze tickets te tonen. Nu was het zo, dat wij op het station konden blijven, maar dat de trein hier later op de avond zou komen. Het was een tussenstop van de nachttrein die wij nodig hadden!! Goed het feit lag er dat wij nu 3 1/2 uur moesten wachten op een stationnetje zonder faciliteiten,dus moesten wij wachten bij de koffers. Erg saai. Maar elk nadeel heeft zo zijn voordeel heeft ooit iemand gezegd, zo ook nu. Wij hebben kennis gemaakt met de lokale bevolking op een station. Zo hebben wij meegemaakt, dat klokslag 18.00 uur iedereen ging staan, hoeden en petten werden afgedaan. Door de luidsprekers klonk het volkslied, en werd de vlag gestreken. Een zeer indrukwekkend moment! Ook contact gelegd met plaatselijke spoorwegambtenaar. Hij met zijn collega's leek met ons te doen te hebben. Lachte constant naar ons, en hielden de trein in de gaten die wij moesten hebben. De goede man hebben wij porceleine klompjes gegeven ter herinnering aan de gestrande Hollanders. Lachu.........
Uiteindelijk rond een uur of acht in deavond kwam de trein, die ons in ruim twaalf uur naar Sura Tani in het zuiden zou brengen. Nu eerste klas reizen. Maar goed ook nu wer leek het begin op een ware Efteling attractie. Het spoor leek wel een grintpad, en het lekk sel alsof er vele bielzen ontbraken, waardoor wij soms leken te springen, in plaats van rijden over het spoor. Tjonge wat een belevenis, ondanks onze 3 persoonshut.
De verzorger gaf an dat ons zou komen wekken, een uur voor aankomst. Nou dat hoefde bij ons echt niet hoor. Hihihi. Allang wakker, maar wel een leuke ervaring rijker!
Met een vertraging van een uur kwamen wij aan op de plaats van bestemming. Wachtend op een nieuw avontuur.