Op zoek naar de geboorteplek van Han zijn vader.

Vanochtend na een lange nacht gemaakt te hebben, lekker een ontbijt genoten, met op de achtergrond de heerlijke geluiden van de oceaan! Geweldig! Tjonge wat zijn wij een spekkopers. Eerst de jungle en nu dit. Fantastisch. Nadat wij met de kaart erbij gekeken hebben, waar wij het beste de auto zo veilig mogelijk konden parkeren, zijn wij vertrokken. Op naar Willemstad. Eenmaal bij de parkeergarage aangekomen, en met een druk op de knop ging het raampje naar beneden. Echter wij kregen hem niet meer omhoog, wat wij ook probeerden. Dus maar even de eigenaresse gebeld. Zij vertelde dat wij de deur een keer open en dicht moesten doen, dat het knopje van het raam het dan vast weer zou doen. En warempel! Een auto met gebruiksaanwijzing dus Hihihi. Hier is Han zijn vader 85 jaar geleden geboren. In Nederland heeft Han een afspraak gehad met een collega van Wim, hij wist Han een aantal aanknopingspunten te vertellen over de geboorteplek. Eenmaal in Willemstad aangekomen, zijn wij eerst naar de kade gelopen met de wereldberoemde gekleurde panden en de drijvende brug. Dit staat zelfs op de werelderfgoedlijst. Prachtig!Aansluitend naar de drijvende markt gelopen. De koopIieden komen dagelijks hun waar met boten naar de kade brengen, en verkopen het dan in stalletjes aan de wal. Bijzonder om te zien. Het is een mooi en kleurrijk geheel! Omdat het al flink warm was geworden, gingen wij nadien wat drinken op een terras. Wij zitten daar nog geen 5 minuten of wij komen er bekenden vanuit Suriname totaal onverwachts tegen. Zij waren op de terugweg naar Nederland, en hadden een tussenstop op Curacao. Zij mochten van het vliegveld af! Samen even wat gedronken, voor dat ieder zijns weegs zou gaan. Wij naar het geboortehuis van Wim Parmentier, zo was de bedoeling. Han en Jeffrey liepen nog maar kort op de brug, of het signaal ging af, dat de brug open ging voor een oceaanstomer. Ik was nog foto's aan het maken. Het is een brug, die niet naar boven open gaat, maar volledig als een deur, zijwaarts open zwaait. Heel bijzonder. De mannen bleven er op staan, lachu. Aan mijn kant werd het hermetisch afgesloten! Het duurde alles bij elkaar ongeveer een half uur tot 3 kwartier voordat de brug weer werd gesloten. Echt een evenement om mee te kunnen maken. Ik ben met de veerdienst uiteindelijk naar de overkant gegaan.Maar goed , na deze onderbreking dan echt op pad. Het huis zelf zou er waarschijnlijk niet meer staan, maar Han had de straatnaam doorgekregen. Daarnaast moesten wij uitkijken naar een huis met een trap, waarschijnlijk een artsenwoning, met een boom ervoor. Dit alles gehuisvest in de van oorsprong criminele wijk Otrabande. Overdag lijkt er weinig aan de hand te zijn, echter in de avond moet je er niet zijn. Overdag voelden wij ons niet 1 keer als gevaar lopend. Wat wij overigens al welvoelde, in het veilige gedeelte van Willemstad Punda, zoals wordt aangegeven. Maar dit alles ter zijde.Bij elkaar zijn wij ongeveer 4 huizen tegen gekomen die aan het signalement voldoen. Morgen gaan wij naar het gemeentehuis vanWillemstad om na te gaan, of wij daar het daadwerkelijke huisnummer kunnen achterhalen van het huis. Daarnaast heeft Han de vier foto's gemaild, naar de vroegere collega van Wim. Kijken of hij ons zekerheid kan geven. Wat dat betreft is internet ideaal. Wij houden jullie op de hoogte vanonder zoektocht. Zelfs mensen van Otrabanda hielpen ons mee om te zoeken. Insiders weten dat ik dit zoeken erg leuk vind. Op de terugweg naar de auto kwamen wij een Nederlander tegen, en vertelde dat het leuk was om het zwembad van het Renaissence hotel te bezoeken. Dat deden wij dan ook. Het was een enorm luxe geheel. Een strandje op de eerste verdieping, met ligstoelen en een zwembad wat leek op te gaan in de oceaan. Leuk om te zien. Han en Jeffrey gingen even op een stoel zitten. Komt er direct een dame op hen af, en vroeg naar de kamernummer. Zonder omhaal gaf Han aan dat wij hier geen kamernummer hadden. Hierop gaf zij vriendelijk en duidelijk te verstaan, niet nadat zij verteld had dat wij een dagkaart kunnen kopen voor z'n drieën ongeveer E 100,00 Wij bedankte haar vriendelijk en daalden in ons kloffie weer de enorme mooie glazen trap af. Het was echt hilarisch! Nadien zijn wij in de auto gestapt, op zoek naar Albert Heijn op Curacao. Leek ons leuk.na niet al te veelverkerrd gereden te hebben, vonden wij dit ook. Natuurlijk wat boodschappen gedaan.heel vreemd overigens,om in een o zo bekende zaak te zijn een goede 8000 km verwijderd van Nederland. Bijna alles is identiek. Hierna over de enorme hoge, mooie WJuliana brug naar het appartement. Hier een lekkere lunch gemaakt. De mannen zijn hierna gaan vissen in Willemstad in de haven, en ik lig op een lekkere ligstoel bij het Watersideappartement, het blog bij te werken, en wat te lezen over de omgeving van Curacao. Ik weet mij omringd met tal van leguanen en de mooiste hagedissen. Wel even wennen, ik ben nog wat schrikkerig bij de plotselinge bewegingen. In Nederland zijn wij dat immers niet gewend.je kijkt zo tegen de kop van zo een oergeestig op. Overigens vlogen er vanochtend tijdens ons ontbijt een aantal pelikanen over. Is weer eens wat anders dan de ara's in de jungle of de meeuwen en de mussen in Nederland.Vanavond gaan wij met de auto richting de Westpunt. Op deze route zouden de heerlijkste eettentjes zitten van Curacao Wij gaan het avonturieren. Kortom , een heerlijke vakantiedag